វិធីផលិតស្រាអង្ករ ខុសគ្នាពីប្រទេសមួយទៅប្រទេសមួយដូចជា នៅជប៉ុន ឬ លំនាំចិន ការប្រើមេតំបែរ ឬ មេស្រា Fermented ឬ ការផលិតស្រាតាមលំនាំអឺរ៉ុប.. រូមទាំង ភាពខុសគ្នារវាង អេតាណុល មេតាណុល បូករួមទាំង មូលហេតុអ្វីបានជានៅកម្ពុជាមានករណីពុលស្រារាប់រយនាក់/ឆ្នាំៗ? នេះជាគោលបំណងដែលនាំឲ្យមានការសិក្សាមួយនេះឡើង។ ជាធម្មតា ស្រានៅកម្ពុជាក្តី នៅបរទេសក្តី គេត្រូវការពេលវេលា ៣០ ទៅ ៤០ថ្ងៃ ទោះជាផលិតចេញពី អង្ករ ឬ ចេក ផ្លែឈើ ឬ ស្រូវសាឡី ផ្លែឪឡឹក..... នៅកម្ពុជា ថ្មីៗជាង១០ឆ្នាំមកនេះ មានចរន្តផលិតស្រាប្រើពេលខ្លីជាងមុន ប្រមាណ ៣ ថ្ងៃទៅ ១៥ ថ្ងៃ ដោយប្រើសាធាតុគីមី-- ដើម្បីបំបែកគ្រាប់អង្ករ ឬ គ្រាប់ធញ្ញជាតិ គេត្រូវ ស្ងោរ ដាំជាបាយ ឬ ដាក់មេស្រា ឬ មេតំបែរ លាយស្ករ ដើម្បីឲ្យវាកាច់ ពុកផុយ ដូច្នេះ អ្នករកស៊ីគេប្រើ អាស៊ីដ Acid ដើម្បី បំបែកអង្ករ ឬ ទិញ មេតាតុល (សាំងក្រអោប ផលិតចេញពី ប្រេងកាត ឬ ឪស្ម័នពុល មានហ្គាស) យកមកលាយបំបែកជាស្រា ព្រោះតាម ក្បូន៖
- ដំបូង គឺ ខស្ម័ន ឬ គ្រាប់ធញ្ញជាតិ បំលែងជា ហ្គាស Gas ឬ ប្រេងសម្រាប់ រថយន្ត គ្រឿងចក្រ ហៅថា មេតាណុល ដែលតម្លៃ ១ លីត្រ ១,៥ ដុល្លា។
- ទី ២ គេបន្ទុំ ឬ បណ្តុះមេ ផ្អាប់ រួចគេដុតភ្លើងដើម្បីឲ្យភាយចំហាយទឹកឡើង ស្រក់ ដែលមានកម្រិត អាកុល ៩០ អង្សារ ចុះមកត្រឹម ៦០ អង្សារ ចុះរហូត ទៅ ៤៦ អង្សារ គ្រានេះគេមិនអាចផឹកបានទេ គឺគេលក់ទៅឲ្យ មណ្ឌលសុខភាព ប្រើជា អាលកុល លាងដៃ សម្លាប់មេរោគ ឬ គេហៅ ក្បាលស្រា។
- ទី ៣ ពេលគេវាស់ទឹកស្រក់ តក់ៗៗ នៅឃើញថា ធ្លាកើចុះមកដល់កម្រិត ៤៥ អង្សារ ទើបខ្មែរយើង ហៅថា ស្រា គឺគេច្រកដបសម្រាប់ទុកលក់ គឺជាស្រាសម្រាប់ផឹក នៅថា ស្រាខ្លាំង ។ គេបន្តវាស់ទឹកនោះរហូត ដល់ កម្រិត ២៥ អង្សារ គេឈប់ យកទឹកនោះហើយ គេថា សាបពេក។
- ទី ៤ គេបង្ហូរកាកសំណល់ ពីក្នុងធុង ចេញ គេហៅថា បាយជ្រូក ឬ ចំណីសត្វ ឬ ជីធម្មជាតិ និយាយរួមគឺមិនចោលឡើយ ព្រោះវាផ្សំអំពីធម្មជាតិ សូម្បី រោងចក្រស្រាបៀ គេលក់ ចំណីសត្វ បានលុយរាប់ម៉ឺនដុល្លា/ថ្ងៃ។
- ស្រាពុល ដោយសារ គេបិតចេញពីស្ករ ដែលស្ករនោះគឺជា ស្ករគីមីដែរ !
- ការទិញ មេតាណុល យកមកដុតចម្រាញ់ឲ្យចេញជាស្រា ក័ជាប្រភពនៃការពុល
- ការទិញ មេតាណុល មកលាយទឹក ក៍ជាប្រភពនៃការពុល
- នៅបរទេស ដូចជា ម៉ាឡេ ឥណ្ឌូនេស៊ី ឥណ្ឌា អាហ្រិក គេយក ធុងកៅស៊ូចាស់ៗដែលគេដុតធ្វើថ្នល់ មកដាក់ទឹកដុតចម្រាញ់ដូចស្រា ពេលផឹកនៅពុលដូចគ្នា
- ប្រទេសខ្លះ យកទឹក លាយជាមួយ ថ្នាំបាញ់មូស ថ្នាំសម្លាប់សត្វល្អិត ឬ អង់ទ្រីន ក៍ជាប្រភពនៃការពុល
- ការដែលខ្មែរទិញមេតំបែរពី វៀតណាម យកមកលាយអង្ករតែ ១ យប់់ អង្ករពុកផុយរលួយអស់ រួចដាំចំហុយចេញជាស្រា ប្រើពេល ២ ថ្ងៃ នេះក៍ជាប្រភពនៃការពុលដែរ
- អង្ក ១ គីឡូក្រាម បានស្រា ១ លីត្រ ដែលមួយលីត្រ តម្លៃ ២០០០ រៀល លក់ដុំ ពេលគេលក់រាយវិញបាន ២,៥០០រៀល/លីត្រ សួរថាចំណេញទេ ប្រើពេល ៣០ថ្ងៃ? ដូច្នេះ គេងាកទៅប្រើ ថ្នាំគីមី ដែលអង្ករ ១ គក បានស្រា ២ លីត្រវិញ នេះក៍ជាប្រភពនៃការ ពុលដែរ ព្រោះ ប្រើអាស៊ីត។
- អ្នករកស៊ីផលិតស្រា គេថាមិនចំណេញទេ អ្វីដែលចំណេញ គឺ បាយស្រាធ្វើជាចំណីជ្រូក ចុះបើសិប្បកម្មខ្លះអត់ចិញ្ចឹមជ្រូក តើគាត់បានអ្វី ផលិតជាស្រា?
- នៅប្រទេសគេខ្លះ ការផលិតស្រាលឿន ក៍ប្រើពេល ១៥ ថ្ងៃដែរ គឺ ដាំបាយ លាយតំបែរ កូវ វិត ដូចជាម្ស៉ៅ រួចលាយទឹក ពូតចម្រោះយកតែទឹក ទុករក្សាទុកនោះឲ្យរង ឡើងមេ ទៅជាពណ៍ ស ថ្លា ឬ ឡើងក្រហម..របៀបនេះក៍ពុលដែរ ព្រោះ មិនបានសម្លាប់មេរោគ បាត់តេរី វាដូចជា ទឹកត្រីល្អ ពុកផុយរលួយ ហូរចេញមកជា ទឹកត្រី ថ្លា ស្អាត ងាប់មេរោគ ដោយមិនចាំបាច់ រំងាស់ ដុតភ្លើង ដើម្បីបង្កើនល្បឿន។
ខាងក្រោមនេះជាវីធី ដែលគេប្រើជាទូទៅសម្រាប់ជំហានផលិតស្រា ឬ ស្រាបៀ Beer.....
- ទីមួយ លាងអង្ករឲ្យស្អាត rinse the rice until water runs clear
- យកអង្គរទៅដាំជាបាយ ឬ ចំអិន (ចំហុយ) Cook or Steam your rice
- ដំបំបែក មេតំបែរ (មេស្រា)ឲ្យហ្មត់
- ដួសបាយទុកឲ្យត្រជាក់
- ចាក់បាយរាយ បាយនៅលើថាស សំដិល
- ដាំស្ងោ ចំហុយស្បៃ
- លាយមេតំបែរជាមួយ បាយ
- ដួសល្បាយបាយនោដាក់ក្នុងធុង ឬ ពាងស្អាត លាយមេតំបែរថែមឪ្យសព្វ
- បញ្ជូនទុយោខ្យល់ អុកហ្សីហ្សែនចូលធុងបាយនោះ ទុកសម្រាប់មើលថាស្រានោះ ឡើងហ្គាស់?
- ទុករយៈពេល ២១ ទៅ ៣០ថ្ងៃ
- ដួសបាយស្រានោះចេញ ពួតជាមួយ ក្រណាត់ស្បែ ចម្រោះយកតែទឹកៗ
- ដួសទឹកបាយនោះច្រកដបទុក ឬអាចផឹកបាន
- បើច្រក រក្សាទុកក្នុងដប វានឹងរងថ្លាដូចជាស្រា ឬ ទឹកខ្មេះ
- បង្ហូរពីដបធំ ចូលដបតូចៗ រួចរក្សាទុកក្នុងទូទឹកកក
អាជ្ញាធរបិទទីតាំងផលិតស្រា ទូទាំងខេត្តក្រចេះ ខណៈអ្នកស្លាប់បន្តកើនឡើង ទីតាំងផលិតស្រានៅទូទាំងខេត្តក្រចេះ ត្រូវបានផ្អាកដំណើរការជាបណ្តោះអាសន្ន បន្ទាប់ពីមានករណីពុលស្រា ស ស្រាថ្នាំ និងបានបណ្តាលឲ្យមានមនុស្សស្លាប់ជាបន្តបន្ទាប់។
លោក ស ចំរុង អភិបាលខេត្តក្រចេះ បានថ្លែងប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗតាមរយៈខ្សែទូរសព្ទថា៖«យើងបានបញ្ជាឲ្យអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ចុះផ្អាកអាជីវកម្មបិទស្រានៅតាមភូមិ ឃុំ ជាបណ្តោះអាសន្ននៅទូទាំងខេត្តក្រចេះនេះ។ ហើយបើពួកគាត់ចង់បន្តបិទស្រាវិញ ត្រូវសុំច្បាប់អនុញាតជាមុនសិន»។ លោកបន្តថា ប្រសិនបើប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះនៅតែល្មើសបន្តអាជីវកម្មទៀត អាជ្ញាធរនឹងចាត់វិធានការតាមផ្លូវច្បាប់។
គិតត្រឹមថ្ងៃទី១៥ខែធ្នូនេះ មានពលរដ្ឋចំនួន១៦នាក់ហើយ បានស្លាប់ និង១៥៣នាក់ទៀតកំពុងសម្រាកព្យាលបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់លោក ឈ្នាង សុវុត្ថា ប្រធានមន្ទីរសុខាភិបាលខេត្តក្រចេះ។ ទាក់ទងនឹងករណីស្រាដែលដែលធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋពុល លោក ឈ្នាង សុវុត្ថា បានបន្តថ្លែងប្រាប់សារព័ត៌មានថ្មីៗថា ព្រោះនៅក្នុងស្រានោះ មានកម្រិតមេតាណុលលើសពីកម្រិតធម្មតាគឺ០.១៥ភាគរយ ដែលអាចបណ្តាលឲ្យងងឹតភ្នែក សន្លប់ ប្រកាច់ ពិបាកដកដង្ហើម និងអាចធ្ងន់ធ្ងររហូតដល់ស្លាប់។ បើតាម លោក ឈ្នាង សុវុត្ថា លទ្ធផលវិភាគសំណាកស្រាស ដែលទទួលបានពីកន្លែងកើតហេតុ បង្ហាញថាស្រាស និងស្រាថ្នាំ ដែលបងប្អូនប្រជាពលរដ្ឋបានពិសារក្នុងតំបន់ដែលកើតហេតុនេះ មានសារជាតិមេតាណុលកម្រិតខ្ពស់រហូតដល់ទៅ១២ភាគរយ។
ក្រោយមានករណីនេះផ្ទុះឡើង លោក ម៉ម ប៊ុនហេង រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងសុខាភិបាល បាន អំពាវនាវឲ្យប្រជាពលរដ្ឋបញ្ឈប់ជាបន្ទាន់នូវការបរិភោគស្រាស ឬស្រាថ្នាំ ដែលផលិតដោយគ្មានការត្រួតពិនិត្យត្រឹមត្រូវ និងត្រូវបញ្ឈប់ជាបន្ទាន់នូវការបរិភោគសាច់សត្វដែលឈឺ ឬងាប់៕
(កំពង់ស្ពឺ)៖ ដៃកំពុងកាន់ឈើវែងមួយកូរវិចៗ និងសាយភាយក្លិនមកខាងក្រៅ បើយើងឈានជើងចូលទៅខាងក្នុងបន្តិច យើងឃើញស្រ្តីម្នាក់កំពុងតែកូបាយស្រាដែលកំពុងដាំនៅលើចង្ក្រានឡមួយដែលមានអណ្ដាតភ្លើងឆេះសន្ធោចេញមកក្រៅ។ ក្លិនស្រាសបានសាយភាយមកខាងក្រៅរោងផលិតស្រា អមជាមួយសម្លេងសត្វជ្រូក និងកូនមាន់យំ ជីបៗ ដែលគាត់ចិញ្ចឹមនៅទីនោះ។ ស្ដាប់សម្លេងជ្រូកយំអ៊ួកៗ បណ្ដើរ កូរបាយស្រាបណ្ដើរធ្វើឲ្យស្រ្តីវ័យជិតពាក់កណ្ដាលរូបនេះមិនមានភាពធុញទ្រាន់នោះទេ។
អ្នកស្រី ភេម ជាស្រ្តីដែលរកស៊ីបិតស្រាអស់រយៈពេលប្រមាណជាង ១៥ឆ្នាំមកហើយ។ របរបិតស្រាមួយនេះ អាចធ្វើឲ្យអ្នកស្រីដោះស្រាយការចំណាយប្រចាំថ្ងៃបានយ៉ាងរលូន បើទោះបីជារបរមួយនេះ មិនអាចរកលុយបានជាដុំកំភួនអ្វីក៍ដោយ។ មកទល់ហ្នឹងសព្វថ្ងៃ អ្នកស្រីនៅតែបន្តបិតស្រាជាប្រចាំថ្ងៃតែម្ដង ព្រោះថា របរនេះជាជំនាញមួយដែលអ្នកស្រី និងស្វាមីរបស់អ្នកស្រីចេះស្ទាត់ ហើយវាមិនសូវជាពិបាកអ្វីនោះទេ។
ជាការពិតណាស់ របរបិតស្រាមិនសូវមានអ្នកចាប់អារម្មណ៍ប៉ុន្មានទេ ព្រោះតែមិនសូវមានអ្នកទិញស្រាសនេះ ដូចជាស្រាបៀរនោះឡើយ។ តែបើយើងក្រឡេកទៅមើលពីមុន គេឃើញមានការគាំទ្រយ៉ាងខ្លាំងពីសំណាក់ចាស់ៗ ដែលនិយមពិសារស្រានាពេលនោះ។ តែនេះមិនមែនជាបញ្ហាសម្រាប់អ្នកស្រី និងប្ដីរបស់អ្នកស្រីនោះឡើយ ព្រោះវាជាឪកាសសម្រាប់ការរកស៊ី ខណៈរបរតូចនេះអាចរកចំណូលបានយ៉ាងសមរម្យជាប្រចាំថ្ងៃ។
“ ខ្ញុំបានបិតស្រាសនេះអស់រយៈពេលប្រមាណជាង១៥ឆ្នាំហើយ ម្យ៉ាងទៀតការងារនេះមិនលំបាកអ្វីសោះឡើយសម្រាប់ខ្ញុំ” នេះបើតាមសម្ដីរបស់អ្នកស្រី។ អ្នកស្រី បន្តទៀតថា ការងារនេះ មិនសូវបានចំណេញច្រើននោះទេ តែយើងជាស្រីគួរតែធ្វើវា ប្រសើរជាងនៅទំនេរ ហើយវាអាចដោះទាល់បានជាប្រចាំថ្ងៃថែមទៀតផង ។
ដើម្បីបិតឲ្យចេញជាស្រាសបាន គេត្រូវយកអង្ករទៅត្រាំទុក (ត្រាំបាយស្រា) រយៈពេល១សប្ដាហ៍ បន្ទាប់មកគេយកបាយស្រានោះមកដាំរយៈពេលយូរដើម្បីឲ្យបាយនោះសាយភាយជាស្រាទៅក្នុងអាងបង្ហូរស្រា។
ស្រាស១លីត្រមានតម្លៃត្រឹមតែ ២ ០០០ រៀលតែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែអ្នកស្រីលក់ចេញក្នុងតម្លៃ១ លីត្រ ត្រឹមតែ ១៥០០រៀល នោះទេ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃប្ដីរបស់អ្នកស្រីត្រូវដឹកស្រាដាក់តាមទាមលក់គ្រឿងទេស ឬកន្លែងទាមស្រានានា ទៅតាមតម្រូវការរបស់អតិថិជន។ អ្នកស្រីអាចផលិតបានស្រាប្រមាណ ១៥០ លីត្រ ក្នុង១ថ្ងៃ។
ក្រៅពីការលក់ស្រាទៅកាន់អតិថិជន អ្នកស្រីបានចំណេញបាយស្រាដើម្បីយកមកឲ្យជ្រូកដែលអ្នកស្រី និងប្ដី ចិញ្ចឹមបានទៀតផង។ នេះពិតជាចំណេញខ្លាំងណាស់ ព្រោះអ្នកស្រី មិនត្រឹមតែផលិតស្រានោះទេ តែអ្នកស្រីចិញ្ចឹមជ្រូកជាច្រើនក្បាលថែមទៀត។ ជាការពិតណាស់ វាហាក់បីដូចជាលំបាកខ្លាំងណាស់ ព្រោះការងារនេះ អ្នកស្រីមិនអាចចេញទៅខាងក្រៅឆ្ងាយបាននោះឡើយ។
“ខ្ញុំនៅបិតស្រា ហើយឲ្យចំណីជ្រូកជាប្រចាំថ្ងៃ ចំណែកប្ដីរបស់ខ្ញុំ គាត់ជាអ្នកដឹកស្រាឲ្យអតិថិជន និងមើលការខុសត្រូវលើជ្រូកទាំងអស់” នេះបើតាមសម្ដីរបស់អ្នកស្រី ភេម។ អ្នកស្រី បន្តទៀតថា “របរទាំងអស់នេះ អាចជួយឲ្យខ្ញុំចិញ្ចឹមកូនៗ របស់ខ្ញុំបានយ៉ាងងាយស្រួល ហើយខ្ញុំមានកូនប្រុសរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យនៅភ្នំពេញថែមទៀត”។
បើទោះជាលំបាកយ៉ាងណាក្ដី អ្នកស្រី និងប្ដី មិនដែលត្អូញត្អែថា លំបាកនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកស្រីសប្បាយចិត្តជាខ្លាំង ដោយសារតែរបរទាំងនេះ ជួយឲ្យគ្រួសាររបស់អ្នកស្រី អាចផ្គត់ផ្គង់ថ្លៃសាលា និងឲ្យកូនបន្តការសិក្សានៅឯសាកលវិទ្យាល័យបានហ្នឹងគេ។ គ្រួសារដែលមានកូន៣ នាក់ក្នុងបន្ទុក និងមានផ្ទះធំទូលាយមួយនេះ អាចរស់នៅបានយ៉ាងយ៉ាងសប្បាយរីករាយ បើទោះបីជាពេលនេះរបរចិញ្ចឹមជ្រូកកំពុងជួបនូវបញ្ហាធ្លាក់ថ្លៃអស់រយៈពេលជិត១ឆ្នាំក៍ដោយ។
“សាច់ជ្រូកនៅលើទីផ្សារមានតម្លៃ ១៥ ០០០រៀល ក្នុង១គីឡូ តែតម្លៃជ្រូកលក់ចេញត្រឹមតែ ៦ ៥០០រៀលនោះទេ” នេះបើតាមសម្ដីរបស់អ្នកស្រី ភេម និយាយទាំងទឹកមុខក្រៀមក្រំបន្តិច។
បើទោះបីជា តម្លៃនៅលើទីផ្សារមានការធ្លាក់ចុះជាទម្ងន់ក្ដី អ្នកស្រី និងប្ដី នៅតែបន្តចិញ្ចឹម ព្រោះអ្នកស្រី មានមេជ្រូកចំនួន ៤ក្បាល ដើម្បីយកកូនចិញ្ចឹម។ ប៉ុន្តែអ្នកស្រី នៅតែទិញកូនជ្រូកមកពីផ្សារ ដើម្បីចិញ្ចឹមបន្ថែម។ មេជ្រូក ១ក្បាល មានសមត្ថភាពបង្កើតកូនបាន ១៥ក្បាល តែរស់បានត្រឹមតែ ៨ ឬ៩ ក្បាលនោះទេ។
“៥ ឬ ៦ខែ ទើបអាចលក់បាន ហើយពេលខ្លះលក់បានថ្លៃ តែពេលខ្លះទៀត លក់មិនបានថ្លៃ” នេះជាសម្ដីរបស់អ្នកស្រី។ អ្នកស្រី បន្តទៀតថា “រយៈពេល៥ ខែ ខ្ញុំអាចរកចំណូលបានគួរសមដែរ តែមិនដឹងច្បាស់នោះទេ ព្រោះខ្ញុំមានបាយស្រាដើម្បីធ្វើជាចំណីបន្ថែម”។
គួរបញ្ជាក់ថា របរបិតស្រា និងចិញ្ចឹមជ្រូកនេះ អាចរកចំណូលបានប្រមាណជាង ១ ម៉ឺនដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំសម្រាប់ការចិញ្ចឹមជាលក្ខណៈគ្រួសារខ្នាតមធ្យម។ បាយស្រា អាចធ្វើជាចំណីជ្រូក នេះជាហេតុដែលធ្វើឲ្យអ្នកបិតស្រា ចិញ្ចឹមជ្រូកផង និងបិទស្រាផង៕
សមត្ថកិច្ចចុះបិទទីតាំងបិទស្រា និងលក់ស្រាស ៩កន្លែងឃាត់ខ្លួនអ្នកពាក់ព័ន្ធចំនួន ៥នាក់ ក្រោយពីមានពុលស្រាជាង ១០០នាក់ កំពង់ឆ្នាំង៖ សមត្ថកិច្ចចម្រុះខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានចុះបិទទីតាំងផលិតស្រា និងលក់ស្រាស ចំនួន៩កន្លែង និងឃាត់ខ្លួនមនុស្ស៥នាក់ យកមកសាកសួរនៅស្នងការដ្ឋាននគរបាលខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ក្រោយពីមានអ្នកភូមិ ពុលជាង ១០០នាក់នៅក្នុងស្រុកទឹកផុស។
លោក អៀរ ប៊ុនធឿន ស្នងការរង និងជាអ្នកនាំពាក្យស្នងការដ្ឋាន នគរបាលខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានឲ្យដឹងថា កាលពីថ្ងៃទី ២៨និងថ្ងៃទី ២៩ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០ លោកឧត្តមសេនីយ៍ទោ ខូវ លី ស្នងការនគរបាលខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានដាក់បញ្ជាដល់មន្ត្រីនគរបាលជំនាញឲ្យសហការជាមួយមន្ទីរពាក់ព័ន្ធនិងអាជ្ញាធរដែនដី បានចុះស្រាវជ្រាវសើបអង្កេតនិងធ្វើការប្រមូលវត្ថុតាងមួយចំនួន។
ក្នុងនោះមានស្រាសចំនួន ៧១កាន មេតំបែរកន្លះគីឡូក្រាម មេកាច់សម្រាប់បិទស្រា៦,៥លីត្រ ស្រាច្រកដបទឹកសុទ្ធចំនួន ១៨ដប បំផ្លាញចោលនៅនឹងកន្លែង មេកាច់សម្រាប់បិតស្រាចំនួន ២១ខាប់ និង១០ ធុងស្ប៉េត្រូ។ ក្នុងពេលនោះសមត្ថកិច្ចចម្រុះសម្រេចផ្អាកជាបណ្តោះអាសន្ន ទីតាំងផលិត និងលក់ស្រាចំនួន ៩កន្លែងផងដែរ។
លោក អៀរ ប៊ុនធឿន បានឲ្យដឹងទៀតថា នៅក្នុងប្រតិបត្តិការណ៍នេះសមត្ថកិច្ចឃាត់ខ្លួនបុរសជាអ្នកបិតស្រាសម្នាក់បុរសអ្នកលក់ចំនួន ៤នាក់ និងស្ត្រីអ្នកលក់ម្នាក់យកមកសាកសួរនៅស្នងការដ្ឋាននគរបាលខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ឱ វណ្ណឌីន រដ្ឋលេខាធិការ និងជាអ្នកនាំពាក្យក្រសួងសុខាភិបាល បានឱ្យដឹងថា គិតត្រឹមម៉ោង៦ល្ងាច ថ្ងៃទី២៩ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០ ករណីសង្ស័យពុលស្រាមានមេតាណុល នៅក្នុងស្រុកទឹកផុស ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង មានជនរងគ្រោះសរុបកើនឡើងដល់ចំនួន ១១៥នាក់ ក្នុងនោះមានអ្នកស្លាប់ ៥នាក់។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិត បានបន្តថា អ្នកមានអាការ:សង្ស័យពុលស្រាស បានកំពុងទទួលព្យាបាល ហើយបច្ចុប្បន្នអ្នកជំងឺមានការវិវត្តន៍មកស្ថានភាពល្អប្រសើរឡើងវិញហើយ៕
របៀបផលិតស្រា ស ស្រាផ្អែម ដ៏ល្បីល្បាញនៅខេត្តស្ទឹងត្រែង ស្រាផ្អែមមួយប្រភេទ កំពុងពេញនិយមនៅខេត្តស្ទឹងត្រែង ដែលជាប្រភេទស្រាផ្អែម របស់អ្នកស្រី ហៃ ម៉ាលី។ ដូច្នេះប្រិយមិត្តចង់ដឹងថា ដំណាក់ការនៃការធ្វើស្រា និងប្រវត្តិ អ្នកបិតស្រារូបនេះ យ៉ាងណា សូមតាមដាន រូបភាព ភ្ជាប់ការរៀបរាប់ត្រួសៗ ខាងក្រោមនេះ៖១. អ្នកស្រី ហៃ ម៉ាលី វ័យ៤៣ឆ្នាំ ជាអ្នកប្រកបរបរបិតស្រាលក់ នៅភូមិក្រឡាពាស ឃុំព្រះរំកិល ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្តស្ទឹងត្រែង។ អ្នកស្រី ចាប់ផ្ដើមបិតស្រានៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៨០ ដែលកាលនោះ ជាស្រា ស ធម្មតាតែប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយមក នៅឆ្នាំ២០១៦ អ្នកស្រី ចាប់ផ្ដើមបន្ថែមប្រភេទស្រា២មុខទៀតគឺ៖ ស្រាសផ្អែម និង ស្រាដំណើបខ្មៅ។
២. អ្នកស្រី ហៃ ម៉ាលី កំពុងរែងអង្ករដំណើប នៅខាងមុខរោងបិតស្រា ក្បែរផ្ទះរបស់គាត់។ ដើម្បីផលិតស្រា ស ផ្អែម និង ស្រាដំណើបខ្មៅឱ្យបានឆ្ងាញ់ គេត្រូវជ្រើសរើសអង្ករដំណើបដែលល្អដែរ។ បន្ទាប់មក គេរែង និង ស្ទៃអង្ករឱ្យស្អាត រួចទើបយកទៅត្រាំក្នុងទឹកមួយរយៈ។
- ៣. ត្រាំរួចហើយ គេយកអង្ករដំណើបទៅចំហុយជាបាយ។ បន្ទាប់មកគេយកបាយនោះ ទៅលាងទឹកឱ្យស្អាត និង ដាក់សំដិលឱ្យស្រស់ទឹក។ ក្រោយមកទៀត ទើបគេយកមេដំបែរ ទៅរោយលើបាយដំណើបនោះ។ ក្នុងរូបនេះ អ្នកស្រី ហៃ ម៉ាលី កំពុងតែរោយមេដំបែ ទៅលើបាយដំណើបខ្មៅ ដែលអ្នកស្រីត្រៀមយកទៅបិតជាស្រា។
- ៤. បន្ទាប់ពីលាយមេដំបែរួចហើយ គេយកបាយដំណើបនោះទៅបន្ទុំ (ផ្អាប់ទុក) ក្នុងពាង ឬ ខាប់ រយៈពេល៣ ទៅ ៤ថ្ងៃ រហូតដល់មេដំបែកាច់បាយដំណើបក្លាយទៅជាត្រប៉ែ។ បន្ទាប់មក គេចាក់ស្រាសធម្មតា ចូលទៅក្នុងពាង ឬ ខាប់នោះ ហើយដាក់បន្ទុំពី ១៥ ទៅ ២០ថ្ងៃបន្តទៀត រហូតសាច់ត្រប៉ែរលួយអស់ ក្លាយជាស្រា។ នៅក្នុងរូបនេះ អ្នកស្រី ហៃ ម៉ាលី កំពុងដួសស្រាដែលថ្លាល្អ ចេញពីក្នុងខាប់ដាក់ចូលក្នុងប៊ីដុង បន្ទាប់ពីសាច់ត្រប៉ែធ្លាក់ចុះទៅបាតខាប់។
- ៥. បច្ចុប្បន្ន អ្នកស្រី ហៃ ម៉ាលី នៅតែបន្តបិតស្រាទាំង៣ប្រភេទនេះ ហើយលក់ទៅឱ្យអតិថិជនទាំងជិតទាំងឆ្ងាយ។ ដើម្បីប្រកួតប្រជែងក្នុងទីផ្សារ អ្នកស្រី ចាប់ផ្ដើមបង្កើតនិមិត្តសញ្ញា និងបោះពុម្ពស្លាកសញ្ញាបិទលើដបស្រាផងដែរ៕
វិធីផលិតស្រាអង្ករសម័យថ្មី ធ្វើឲ្យអ្នកផឹករអាចិត្ត ខណៈវត្តមាននៃស្រាបៀរកំពុងតែរីកដុះដូចផ្សិតមកប្រកួតប្រជែងគ្នា ច្រើនម៉ាក ច្រើនយីហោ រហូតដល់មិនអាចចាំឈ្មោះអស់បាន ស្រាអង្ករ ឬស្រាសស្ទើរតែត្រូវបានបំភ្លេចទៅហើយ។ ស្រាស មានចំណាស់រាប់រយឆ្នាំមកហើយនិងមានក្បួនខ្នាតផលិតត្រឹមត្រូវមិនមែនចេះតែធ្វើឡើងទាំងប៉ាតណាប៉ាតណីនោះទេ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងការផលិតស្រានេះ យុវជន សុខ មុន្នីឧត្តម អាយុ២០ឆ្នាំជានិស្សិតផ្នែកឱសថសាស្រ្តនៅសាកលវិទ្យាល័យអន្តរជាតិ និងធ្លាប់ជួយឪពុកម្តាយផលិតស្រាស បានរៀបរាប់ពីដំណាក់កាលនៃការបិតស្រាសថា៖
- ដំបូងឡើយគេត្រូវយកអង្ករខ្សាយ (អង្ករដែលយើងដាំបាយញ៉ាំ) ទៅដាំបាយឲ្យឆ្អិន និងយកទៅសំដិលទុកឲ្យត្រជាក់រួចយកមេដំបែទៅបុកឲ្យម៉ដ្ឋ។
- ក្រោយមក គេយកវាទៅរោយពីលើបាយទុកប្រហែលប្រាំនាទីទើបយកវាទៅផ្អាប់ក្នុងពាងរយៈពេលមួយថ្ងៃ។ បន្ទាប់មកទៀតគេត្រូវចាក់ទឹកចូលដោយរក្សាវាក្នុងពាងពីរថ្ងៃ។
- ចុងក្រោយ គេយកល្បាយខាងលើទៅដាំចម្រាញ់ជាស្រា។
យុវជន ឧត្តម បានបន្តថា បាយស្រាខាងលើត្រូវបានដុតភ្លើងរហូតដល់ចេញចំហាយទឹកហូរចូលក្នុងបំពង់ច្រោះដែល សង់លើអាងទឹកដើម្បីឲ្យចំហាយកម្តៅបាយស្រាធ្វើប្រតិកម្ម ជាមួយធាតុត្រជាក់បង្កើតបានផលជាទឹកស្រា។ ទឹកស្រាដំបូងមានចំហួលខ្លាំងដែលគេហៅថាមេស្រា។ ដូច្នេះដើម្បីបានស្រាដែលអាចយកមកទទួលទានបាន លុះត្រាតែបន្តដុតភ្លើងប្រមាណ២០នាទីបន្ថែមទៀត។ ការបង្ហូរស្រាដែលប្រើអង្ករ ២០គីឡូក្រាម ចំណាយពេលចាប់ពីពីរទៅបីម៉ោង អាចទទួលបានទិន្នផលទឹកស្រាប្រហែលជា៣០លីត្រ។
បើស្តាប់ទៅវាហាក់ដូចជាមានដំណើរការស្មុគស្មាញបន្តិចក្នុងការផលិត ទើបអ្នកផលិតមួយចំនួនងាកមកប្រើវិធីកាត់ដែលជួយសន្សំពេលវេលានិងបានទិន្នផលខ្ពស់ ដោយអង្ករ ២០គីឡូក្រាម ទទួលបានស្រាជាង ៤០លីត្រ ដែលលើសជាង១០លីត្របើប្រៀបធៀបនឹងវិធីផលិតចាស់ខាងលើ។ វិធីកាត់គេប្រើមេដំបែដែលនាំចូលពីប្រទេសវៀតណាមមកកាច់អង្ករឲ្យក្លាយជាបាយដោយពុំចាំបាច់ចម្អិននោះទេ។ វាគ្រាន់តែយកមេដំបែ មករោយពីលើអង្ករ ហើយផ្អាប់ទុកក្នុងពាងពីរបីថ្ងៃទៅវានឹងក្លាយជាបាយស្រាតែម្ដង។ បន្ទាប់ពីនេះ គេយកវាទៅបង្ហួតតាមវិធីបែបបុរាណដែរ។
លោក ឧត្តម បានឲ្យដឹងថា ថ្វីដ្បិតតែវិធីថ្មីផ្តល់ផលច្រើនក្តី ក៏គ្រួសារលោកមិនយកវាមកអនុវត្តដែរ។ លោកបាននិយាយថា៖ «វាមើលទៅដូចជាលឿនពេក គ្រាន់តែដាក់មេចូលទៅកាច់អង្ករភ្លាម»។
លោក បានបន្ដថា៖ «ដោយសារតែវាជាសារធាតុគីមីវាក៏អាចផ្តល់ផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពអ្នកប្រើប្រាស់ផងដែរ។ អ្នកទទួលទានទូទៅនិយមស្រាផលិតតាមវិធីចាស់បុរាណជាង ពីព្រោះវាឆា្ងញ់ជាងស្រាបិតតាមបែបថ្មី»៕
ស្រាស ស្រាថ្នាំ មេស្រាជាង៥០០ប៊ីដុង ត្រូវបានកម្ទេចចោល បន្ទាប់ពីមានករណីអ្នកស្រុកទឹកផុស ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ពុលស្លាប់៨នាក់ និងរងគ្រោះជាង១០០នាក់ (Video inside)2020-12-19 12:54pm
(កំពង់ឆ្នាំង)៖ ស្រាស ស្រាថ្នាំ និងមេស្រាជាង ៥០០ប៊ីដុង ត្រូវបានកម្ទេចចោល បន្ទាប់ពីមានករណីអ្នកស្រុកទឹកផុស ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ពុលស្រាសស្លាប់ យ៉ាងហោចណាស់ ៨នាក់ និងរងគ្រោះជាង ១០០នាក់។ ការកម្ទេចស្រាស ស្រាថ្នាំ និងមេស្រាជាង៥០០ប៊ីដុង បានធ្វើឡើងនៅជិតទីតាំងពន្ធនាគារថ្មី ស្ថិតក្នុងភូមិត្រពាំងតាសុខ ឃុំព្រៃមូល ស្រុករលាប្អៀរ នៅថ្ងៃទី១៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២០។
ក្នុងឱកាសនោះ លោក ឈួរ ច័ន្ទឌឿន អភិបាលខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានថ្លែងថា ពិតជាគួរឲ្យអាម៉ាស់ផងដែរ ខណៈដែលប្រទេសជាតិកំពុងមានការព្រួយបារម្ភលើវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩ កំពុងឆ្លងចូលសហគមន៍២៨វិច្ឆិកា។ ដោយឡែក នៅក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បែរជាមានប្រជាពលរដ្ឋនាំគ្នាហូបស្រាស ស្រាថ្នាំពុលជាង ១០០នាក់ និងមានអ្នកពុលស្លាប់រហូតដល់ ៨នាក់ទៀតផង។
លោកបានបន្តទៀតថា ករណីពុលស្រាខាងលើនេះ គឺជាចំណែកទទួលខុសត្រូវមួយរបស់ អាជ្ញាធរភូមិ ឃុំ និងអភិបាលស្រុកផងដែរ ដែលមិនបានគិតគូរពីសុខមាលភាព របស់ប្រជាពលរដ្ឋ។ ក្នុងនោះដែរ លោកក៏បានសំណូមពរអាជ្ញាធរ និងមន្ត្រីជំនាញកាំកុងត្រូល មន្ទីរពាណិជ្ជកម្មត្រូវគិតគូរឡើងវិញ អំពីចំណីអាហារ មិនផ្តោតតែលើស្រានោះទេ ដែលមានដាក់លក់នៅលើទីផ្សារ ក៏ដូចជានៅក្នុងមូលដ្ឋានទីជនបទផងដែរ ដើម្បីកុំឲ្យកើតមានហេតុការណ៍ដូចរឿងខាងលើនេះកើតឡើងជាបន្តទៀត។
«ការផលិតស្រា ការបិទស្រា ការលាយស្រាលក់ គ្មានបច្ចេកទេស គ្មានច្បាប់ទម្លាប់ ត្រូវតែផ្អាកមួយរយៈសិន ព្រោះថាបើតាមផ្លូវច្បាប់ការដាក់លក់ស្រាត្រូវបិទផ្លាកយីហោទទួលខុសត្រូវ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ទើបអនុញ្ញាតឲ្យចរាចរលក់ដូរបាន»។ នេះជាការបញ្ជាក់របស់ លោក ឈួរ ច័ន្ទឌឿន។
នៅក្នុងពិធីនេះដែរ លោកឧត្តមសេនីយ៍ទោ ខូវ លី ស្នងការនគរបាលខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានរាយការណ៍ឲ្យដឹងថា នៅក្នុងហេតុការណ៍នេះ អ្នកពុលស្រាសរុបមានចំនួន ១៣១នាក់ ក្នុងនោះបង្កឲ្យស្លាប់មានចំនួន ៨នាក់។ នៅក្នុងហេតុការណ៍នេះ សមត្ថកិច្ចបានចុះប្រតិបត្តិការ ស្រាវជ្រាវឃាត់ខ្លួនអ្នកបិទស្រា និងលាយស្រា មានជាតិមេតាណុលខ្ពស់ចំនួន ៩នាក់ ក្នុងនោះ ៥នាក់ ត្រូវបានកសាងសំណុំរឿងបញ្ជូនទៅតុលាការ។
ដោយអនុវត្តតាមការណែនាំរបស់គណៈបញ្ជាការឯកភាពរដ្ឋបាលខេត្តកំពង់ឆ្នាំង សមត្ថកិច្ច និងមន្ត្រីជំនាញបានចុះប្រតិបត្តិការ ដោយមានការសម្របសម្រួលពីលោក អ៉ិត សុធា ព្រះរាជអាជ្ញាអមសាលាដំបូងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានបិទកន្លែងផលិតស្រាចំនួន ៥១៥កន្លែង រីឯកន្លែងលក់ស្រា មានចំនួន ១១១៥កន្លែង ដកហូតស្រាបាន ៣,៨៩៥លីត្រ និង ៥១៥ប៊ីដុង។ ក្នុងនោះដែរ ក៏មានមេស្រាចំនួន ៧៥លីត្រ មេតំបែរ ១កញ្ចប់ និងមេស្រាកាច់ចំនួន ០,៥លីត្រ ដែលសមត្ថកិច្ចបានដឹកយកមកកម្ទេចចោល។
គួរបញ្ជាក់ដែរថា នៅក្នុងការកម្ទេចស្រា និងមេស្រាពុលទាំងអស់ខាងលើនេះ សមត្ថកិច្ចនិងក្រុមការងារបានចាក់ស្រាចោលនៅលើដី ហើយបានប្រើប្រាស់រថយន្តបាញ់ទឹកបន្សាបស្រាទាំងនោះចោល៕
ប្រទេសកម្ពុជាពុំទាន់មានច្បាប់ទាក់ទងនឹងការផលិតស្រាដែលគេតែងឃើញនៅតាមជាយក្រុង ជាពិសេសនៅតាមជនបទនៅឡើយទេ។ និយាយនេះមិនទាក់ទងនឹងស្រាឬគ្រឿងស្រវឹងក្នុងកម្រិតឧស្សាហកម្មឡើយ គឺនិយាយពីកាបិតស្រានៅតាមផ្ទះដែលហៅថាស្រា-ស។ ហេតុផលដែលនាំឲ្យរដ្ឋឬអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធណាមួយហាក់ដូចជាព្រងើយកន្តើយក្នុងរឿងនេះ ប្រហែលមកពីគេចាត់ទុកថាជាការធ្វើនៅតាមផ្ទះ សម្រាប់តម្រូវការទំហំតូច ហើយពុំមែនជាសេដ្ឋកិច្ចធំដុំផង។ ជាពិសេសទៅទៀត បើកុំនិយាយពីព្រឹត្តិការណ៍ខ្លះដែលទើបនឹងចាប់ផ្តើមលេចឡើងក្នុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះ គឺហាក់ដូចជាពុំដែលមានផ្ទុះបញ្ហាអ្វីមួយគួរឲ្យកត់សម្គាល់សោះ ក្រៅពីប្រការដែលដឹងគ្រប់គ្នាថាស្រាស ឬក៏គ្រឿងស្រវឹងអ្វីទៀតក៏ដោយច្រើនតែធ្វើឲ្យប៉ះពាល់តិចឬច្រើនដល់សុខភាព។ ដូច្នេះហើយបានជាទោះបីនៅចុងកាត់មាត់ញកដាច់ស្រយ៉ាលយ៉ាងណាក៏គេតែងឃើញមានការបិតស្រាលក់ដែរ។ បើនិយាយពីចំណូលថវិកាវិញ ពុំងាយមានការបិតស្រាណាមួយដែលគួរហៅថាជា «មុខរបរ» ពោលគឺរបរធំបង្អស់នៃគ្រួសារបានឡើយ បើមានខ្លះក៏ជាករណីលើកលែងដែរ។ នេះមានន័យថាចំណូលនោះច្រើនតែជាចំណូលបន្ទាប់បន្សំ។ បើពោលពីបច្ចុប្បន្ននេះផង ការបិតស្រាតាមផ្ទះហាក់ដូចជាថយចុះបន្តិចទៅទៀត ដោយសារមានកាប្រជែងពីទីផ្សារដែលកើតឡើងពីឧស្សាហកម្មដូចជាស្រាបៀរជាដើម។
ស្រាសដែលបិតត្រឹមត្រូវតាមប្រពៃណីដែលមានពីមុនមកពុំដែលមានឲ្យទុក្ខទោសអ្វីលើសពីគ្រឿងស្រវឹងដទៃទៀតឡើយ។ ទើបតែប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកនេះទេដែលបញ្ហាគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពកម្រិតខ្ពស់លេចធ្លោឡើងនៅទីនេះឬទីនោះ រហូតដល់មានស្លាប់មនុស្សភ្លាមៗយ៉ាងស្តែងផង។ មូលហេតុគឺមកពីការធ្វើដំបែជាមេត្រឹមត្រូវដែលធ្លាប់មានពីមុនមក សព្វថ្ងៃគេបោះបង់ចោលស្ទើរនៅគ្រប់ទិសទី ហើយបែជានាំគ្នាប្រើដំបែគីមី ឬមិនតែប៉ុណ្ណោះក្នុងករណីខ្លះមានដាក់គីមីសម្រាប់បំពុលសត្វទៀតផង។
តទៅនេះខ្ញុំសូមបង្ហាញពីការបិតស្រានៅផ្ទះមួយដែលខ្ញុំយល់ថាជាប្រភេទធម្មតាដែលគេអាចឃើញទូទៅនៅទីដទៃទៀត ៖
នៅផ្ទះនេះគេចំហុយស្រាម្តងៗបាន១៥លីត្រ ដែលជាចំណុះទំហំល្មម ព្រោះនៅកន្លែងខ្លះ ដោយសារទំហំឆ្នាំងតូចជាង ចំហុយម្តងបានតែ១០លីត្រប៉ុណ្ណោះ ហើយផ្ទុយទៅវិញកម្រិតនៅទីខ្លះផ្សេងទៀតអាចបានរហូតដល់២០លីត្រ ឬលើសពីនោះទៀតផង។
- បាយដែលគេយកមកប្រើអាចដាំនឹងអង្ករសម្រូបក៏បាន សម្រិតក៏បាន ធ្វើម្តេចឲ្យតែបាយនោះជាប្រភេទបាយរឹង ប៉ុន្តែនៅទីនេះគេប្រើអង្ករសម្រូបពពួកស្រូវវារ។ អង្ករមួយគីឡូកើតចេញជាស្រាបានមួយលីត្រ ឬក៏លើសនោះបន្តិច។
- ពេលដាំបាយឆ្អិនហើយ គេយកបាយនោះទៅពង្រាយលើកន្ទេលសិន (រូបលេខ ៤)។ ធ្វើរបៀបនេះគឺដើម្បីយកមេដំបែដែលគេបុកបំបែកឲ្យម៉ត់ (រូបលេខ៥) មកច្របល់លាយជាមួយឲ្យសព្វ (រូបលេខ៦)។ សូមជូនជាឧទាហរណ៍ត្រង់នេះថា បើដំបែនោះមានទំហំដូចឃើញនៅរូបលេខ ៤០ គឺគេត្រូវការដំបែ៣០គ្រាប់សម្រាប់អង្ករ១៥គីឡូ។ គេយកបាយដែលលាយជាមួយមេហើយនោះមកចាក់ទុកក្នុងខាប់មួយ (រូបលេខ៧)។ ខាប់នោះត្រូវឲ្យស្ងួតចែស បើពុំដូច្នោះទេស្រានឹងកើតជាតិជូរ។ គេទុកបាយឲ្យកាច់ចោលក្នុងនោះ២យប់ ដោយប្រើពាក្យថា «បន្ទុំ»។ ក្នុងរយៈពេលនោះទឹកជោរចេញដោយខ្លួនឯង (រូបលេខ៨) ទើបបន្ទាប់មកគេចាក់ទឹកសាបថែមហើយទុកចោល២យប់តទៅទៀត មានន័យថារយៈពេលដែលទុកឲ្យកាច់មានទាំងអស់៤យប់។ ពេលនោះគេអាចចាប់ផ្តើមចំហុយហើយ។
- គេយកបាយដែលកាច់ ហៅថា «បាយស្រា» នោះមកចាក់ក្នុងឆ្នាំងធំមួយដែលគេដាក់នៅលើចង្ក្រានប្រភេទហៅថា «គុក» (រូបលេខ៩)។ ឆ្នាំងនោះត្រូវរៀបចំយ៉ាងណាឲ្យបំពង់ជ័រមួយចូលតាមគ្របបានដើម្បីចំហុយ (រូបលេខ១០) ហើយគេត្រូវធ្វើយ៉ាងណាបិតគ្របនោះឲ្យជិតពុំឲ្យខ្យល់ចូលបានទាល់តែសោះ។ ដើម្បីធ្វើដូច្នោះអ្នកខ្លះប្រើដីឥដ្ឋ តែនៅក្នុងឧទាហរណ៍នេះគឺគេរែងយកផេះម៉ត់ (រូបលេខ១១) មកលាយច្របល់ជាមួយបាយ បង្កើតបានទៅជាគ្រឿងស្អិតដែលធន់បាននឹងកម្តៅខ្លាំងដើម្បីយកទៅបិតមាត់គម្របឲ្យជាប់ទៅនឹងឆ្នាំងមិនឲ្យខ្យល់ចេញចូលបាន (រូបលេខ១២-១៣)។
ជាទូទៅអ្នកដែលបិតស្រាច្រើនតែចិញ្ចឹមជ្រូក ដ្បិតបាយស្រាដែលលែងប្រើប្រាស់ហើយសល់ពីការចំហុយ (រូបលេខ២០) តែងតែជាចំណីជ្រូក។ នៅរូបលេខ២១-២២ យើងឃើញថានៅក្បែរកន្លែងបិតស្រានោះមានទ្រុងជ្រូក។ វត្ថុដែលគេយកមកលាយជាមួយបាស្រាឲ្យជ្រូកច្រើនតែជាកន្ទក់និងដើមចេកដែលគេយកមហាន់ (រូបលេខ២៣) ហើយបុកលាយគ្នា។
